Als journalist duurzaamheid en mode streef ik een ideaalbeeld na. Dit beeld gaat over geloof in nieuwe waarden en een nieuw moraal, omdat ik vind dat de huidige maatschappij een redelijk moraal en evenwicht tussen ‘people, planet en profit’ mist.
Terwijl de naoorlogse generaties genoegdoening vonden in werken en consumeren, doorzagen de hippy- en punkgeneraties de problemen van een kapitalistische maatschappij. En inderdaad, gaandeweg eist een overvloed aan kleding- en voedselproducties zijn tol van mens en milieu. Maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) staat mede hierdoor hoog op de vele agenda’s. Toch lijkt MVO als stroop, die aankleeft bij bedrijven.
Een handjevol bedrijven buit niet alleen producenten in ontwikkelingslanden uit, ook laat het op grote schaal milieuonvriendelijk produceren. En laat de consument zich bedonderen. De industrie misleidt om verkoop te bevorderen. Zij levert producten van een slechte kwaliteit, zoals voedsel met weinig voedingswaarde en veel toevoegingen met schadelijke effecten. Is het niet vreemd dat kinderen na het eten van snoep hyperactief zijn of futloos na een zak chips? Zelfs een grote groep specialisten ziet een verband tussen ongezonde Westerse voeding en kanker.
Stoutweg winst genereren, past niet meer in de huidige maatschappij. Het wordt tijd dat bedrijven MVO goedweg als een ronkende motor voor de toekomst zien en streven naar een gezonde maatschappij voor hun eigen kinderen en de generaties na hen.
Copyright © Yildiz Celie
Posts
