Winkelier komt niet uit onder MVO

De drie brancheverenigingen mode- en textiel, waaronder CBW-Mitex en Modint richten zich samen op een MVO-beleid voor retail en industrie. Dat geeft de noodzaak aan voor het verbeteren van milieu en maatschappelijke kwesties. MVO is niet een trend die overwaait, maar de realiteit.
Belangrijk is dat de winkelier inziet dat het gaat om langetermijn groei, waardoor de winkelier bijdraagt aan een duurzame, stabiele economie. Verkoop gaat niet alleen om het product, maar vooral het contact met de klant, waarmee een duurzame relatie moet worden opgebouwd.

Voor Indemode.nu schreef ik om die reden een serie van vier blogs over mode en maatschappelijk verantwoord ondernemen, om een handreiking te geven aan winkeliers (en merken):

>> Mvo en mode zonder veel gedoe samen

>> Mode en mvo weten elkaar steeds beter te vinden
>> Trends, stoffen, kwaliteit en innovatie
>> Duurzame miniwarenhuizen trend

Bijna helft voedsel- en modeproducties verloren

In de mode-industrie wordt tien tot veertig procent van oude kledingcollecties gewoon vernietigd. Soms krijgt het een andere bestemming. WE Fashion sprak hier openlijk over tijdens een bijeenkomst van ASIFF* in 2010. David Shah van Metropolitan Publishers liet reeds in 2009 weten tijdens een trendseminar bij Appletizer dat merken als H&M en Mexx kleding stuk knippen, zodat ontwikkelingslanden hier niets meer aan zouden hebben.

Wat de voedselverspilling betreft: "In de totale keten 'van boer naar bord' gaat naar schatting 40-50% verloren. Het gaat voor Nederland om € 2 miljard die verloren gaat in de productieketen en minimaal € 2,4 miljard aan voedsel dat door de consument wordt verspild", aldus Agentschap NL. Doodzonde, als je je bedenkt hoe groot het verschil is tussen de Westerse cultuur en de ontwikkelingslanden.

Ook in de documentaire Surplus komt het disproportionele aanbod in de Westerse cultuur goed naar voren, waarbij de schaarste visie van Fidel Castro in verhouding misschien afsteekt, maar ergens had hij duidelijk een punt. Overdaad is kenmerkend voor de meeste keten- en filiaalbedrijven. De vraag is: waarom is het nodig zoveel te produceren. Denken multinationals anders niet aan 'onze' vraag te kunnen voldoen? Of is het aanbod gewoon te groot doordat er zoveel merken zijn?

Ik denk dat het terugdringen van producties noodzakelijk is voor een goede balans, want het uiteindelijk vernietigen is verloren productietijd, kost onnodig materiaal, energie en mankracht. Terugdringen van de producties is niet alleen kostenbesparend, ook wordt op deze wijze minder schade berokkend aan het milieu. Dit staat in direct verband met de grondstoffen tekorten.

Er wordt niet alleen disproportioneel geproduceerd. Bovenop de huidige producties verdenk ik grote ketens ervan ook nog eens extra 'groene' producten te produceren. Albert Heijn met 'Puur & Eerlijk' en H&M met de 'Conscious Collection'. Gelukkig zijn er binnen de mode- en voedingsindustrie ook bewegingen, die aangedragen kunnen worden als oplossingen. Bijvoorbeeld de slowfashion en -food beweging en bijvoorbeeld 'Do It Yourself' mode, alleen verkleint dit jammer genoeg niet de grootschalige producties.

*Amsterdam Sustainability Institute for Fashion and Fabric