AIFW: de hiërarchie tijdens democratisering van de mode

Begin 1900 waren modeshows alleen op uitnodiging voor de hogere klasse en tot, om en nabij de jaren 50 zelfs niet toegankelijk voor de pers. Tegenwoordig is mode totaal gedemocratiseerd en kun je als buitenstaander een kaart aanschaffen om de openingssoiree van de Amsterdam International Fashion Week te bezoeken tijdens de 15de editie. De kosten voor de opening: 195 euro. De overige shows kostten 60 euro.

Als freelance mode journalist moet je soms zelfs je best doen voor een kaart en word je bovenaan de tribune opgesteld, terwijl een zitplaats in een van de eerste rijen gepaster zou zijn, aangezien je toch echt op de details van de kleding moet kunnen letten, want de stoffen, maar ook bijvoorbeeld kleuren kun je van de 6de rij toch niet helemaal zien?

En als we over de hiërarchie in de mode gaan hebben, tientallen jaren geleden, kwam je als ontwerper niet naar een show van een andere ontwerper kijken, tenzij je hiervoor was uitgenodigd. Tegenwoordig trekken PR-bureau’s ontwerpers frontrow, terwijl journalisten dit met openvallende monden observeren, want publiciteit krijg je toch van ons?

Maar de democratisering van de mode breidde zich meerdere fronten uit, want tijdens het event hebben cocktailjurkjes plaatsgemaakt voor jurkjes van H&M en is de voorheen gratis prosecco verruild voor goedkopere witte wijn. Toch,... met een ‘9 euro’ gevuld champagneglas kun je je hiervan distantiëren natuurlijk.

Ikzelf was blij met mijn Soap Studio by Frits Klaarenbeek jurkje 'voor de show' en het regende niet alleen complimentjes, ik vind eigenlijk dat elke bezoeker op een openingssoiree gewoon in een beetje elan gekleed moet gaan. Ik moet echt wel toegeven, dat ik hierbij wel democratisch een tweedehands sjaaltje, Van Haren peeptoe pumps en een echt chique HEMA plu droeg... maar dat zijn details, die zijn denk wel te verwaarlozen.